51. Başkanlar Kurulu sonuç bildirgesi

Eğitim-Bir-Sen 51. Başkanlar Kurulu Toplantısı Kızılcahamam’da yapıldı. “Toplu Sözleşme” gündemli toplantının açılışında konuşan Genel Başkan Ali Yalçın, tüm kamu görevlilerine, en düşük devlet memuru maaşının yüzde 10’undan az olmamak üzere seyyanen zam yapılması yönündeki taleplerini dile getirmeye devam edeceklerini ifade ederek, “Siyasi irade, toplu sözleşmeyi bir adil paylaşım fırsatı olarak gördüğünü ispatlamalı, toplu sözleşmeyi toplumsal sözleşmeye dönüştürmelidir” dedi.

Kamu İşveren Heyeti’nin beklentileri karşılamaktan uzak zam teklifiyle gelmesi üzerine mutabakatsızla sonuçlanan 5. Dönem Toplu Sözleşme’den bu yana kamu görevlilerinin ciddi ekonomik kayıplar yaşadığını kaydeden Yalçın, “6. Dönem Toplu Sözleşme, hak kayıplarının giderilmesi için iyi bir fırsattır. Yetkililer, eğitim çalışanlarını yük değil, güç olarak görmeli; ‘sayısal çoğunluk’ mazeretinin arkasına sığınarak taleplerimize duyarsız kalmamalı, üstesinden gelinemeyecek toplumsal maliyetlere neden olmamalıdır” şeklinde konuştu.


 

Şube başkanlarının söz alarak gündeme ilişkin görüş ve önerilerini dile getirdikleri toplantıda şu kararlar alındı:

-Anayasa değişikliği konusunda irade ortaya konulması ve çalışmaların başlatılmış olması, millet iradesinin daha da güçlendirilmesi adına önemli bir adımdır. Bu adım, temel hak ve özgürlüklerin genişletilmesi ve güvence altına alınması açısından da yeni bir fırsat olacaktır. Yeni anayasada, kamu görevlilerinin hakları ve güvenceleri yeniden ele alınmalı, standartları yükseltilerek ILO normlarına uyarlanmalıdır. Genel yetkili sendika olarak, yapılacak bu yeni anayasada sendikal hakların ve normların evrensel standartlarda olması en büyük talebimiz ve beklentimizdir.

-4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu Sözleşme Kanunu’nun, kamu görevlilerinin mali, sosyal, özlük haklarının korunma ve geliştirilmesi, çalışma şartlarından kaynaklanan sorunlarının toplu pazarlık masasında çözümü konusunda yetersiz kaldığı görülmüştür. Sendikal hak ve özgürlükler ile örgütlenme ve toplu pazarlık hakkının, uluslararası hukuk normları ekseninde, emeğin değeriyle ve akıtılan terle uyumlu hâle getirilmesi kaçınılmazdır.

-6. Dönem Toplu Sözleşme görüşmelerinde Kamu İşveren Heyeti sıfatıyla toplu sözleşme masasına teklif sunacak olan siyasi irade, bütçe kısıtları ve kamu maliyesi gerekleri mazeretini ileri sürerek kamu görevlilerinin özlük haklarına ilişkin taleplerine duyarsız kalmadan, toplu sözleşmeyi bir adil paylaşım fırsatı olarak gördüğünü ispatlamalı; toplu sözleşmeyi toplumsal sözleşmeye dönüştürmelidir.

-Eğitim çalışanlarının mevcut sorunlarının çözülmesinin, mali ve sosyal haklarının geliştirilmesinin, ülkemizin kalkınmasına büyük bir katkı sağlayacağı görülmelidir. Toplu sözleşme sürecinde Kamu İşveren Heyeti bu eksende hareket etmeli, eğitim çalışanlarını yük değil, güç olarak görmeli; ‘sayısal çoğunluk’ mazeretinin arkasına sığınarak taleplerimize duyarsız kalmamalı, üstesinden gelinemeyecek toplumsal maliyetlere neden olmamalıdır.

-Siyasi irade tarafından sözü verilen 3600 ek gösterge ile ilgili ivedi olarak adım atılmalıdır. Tüm kamu görevlilerine 600 ek gösterge puanı verilerek adalet yerine getirilmelidir.

-Kadro istikrarını cebri yöntemle temin etmenin yolu hâline gelen, kamu görevlilerini eşi ile işi, sağlık ile işsizlik arasında tercihe zorlayan, temel hakların ihlal edildiği sözleşmeli istihdam biçimine karşıyız. Kamuda aynı işi yapan personel arasındaki statü farkı sonlandırılarak, bütün sözleşmeliler kadroya geçirilmelidir.

-Kariyer ve liyakat ilkesinin vücut bulmuş hâli olan görevde yükselme süreci, kurumların takdirine ve keyfî kararlarına bırakılmamalıdır. Tüm kamu kurumları açısından rutin ve düzenli bir şekilde görevde yükselme ve unvan değişikliği sınavları yapılmalıdır. Kamu personelinin mesleki ve kurumsal yükselme yolları açılmalı; özellikle tüm üniversiteleri kapsayan, keyfîliği giderecek ve mesleki yükselmeyi tesis edecek merkezî bir görevde yükselme süreci başlatılmalıdır.

-Öğretmenlik mesleğinin statüsünü yükseltecek, mesleği tüm aşama ve basamaklarıyla ele alacak, öğretmenlerin özlük ve sosyal haklarında iyileştirmeler yaparak sosyal itibarını daha da yükseltecek, ‘mesleğe destek, geleceğe hizmet’ niteliğinde bir meslek kanunu ihtiyacı artık karşılanmalıdır.

-Eğitim kurumu yöneticilerinin özlük hakları, üstlendikleri pedagojik ve idari sorumluluklarla orantılı olarak geliştirilmeli; eğitim kurumu yöneticiliği ikincil görev olmaktan çıkarılarak, kadrolu istihdama dönüştürülmelidir.

-100 bini aşkın öğretmen açığı varken, 500 binin üzerinde öğretmen atama beklerken, ücretli öğretmenlik gibi hak kayıplarına neden olan güvencesiz istihdam türleriyle ihtiyacın giderilmeye çalışılması yanlıştır. Öğretmen açığının kapatılması için gerekli adımlar atılmalı, ek atama bekleyen öğretmenlerin sesi duyularak acilen en az 40 bin atama daha yapılmalıdır.

-Eğitim hizmetinin düzenli bir şekilde sürdürülebilmesini sağlayan, okul sisteminin vazgeçilemez unsurları olan şef, memur ve hizmetliler başta olmak üzere, genel idare hizmetleri ve yardımcı hizmetler sınıfı personelinin çalışma şartlarının iyileştirilerek maddi sorunlarının çözülmesi, eğitimin niteliğine ve verimliliğine katkı sağlayacaktır.

-Türkiye genelinde yapılan İLKSAN ilçe temsilciliği seçimlerinde üyeler, Sandığın yönetim zihniyetinin, işleyişinin ve yapısının değişimi konusunda net bir irade ortaya koymuştur. Bu değişim iradesinin Eylül ayında yapılacak olan il temsilciliği seçimlerine de yansıyacağı açıkça görülmektedir.

-Büyük Türkiye vizyonuna ulaşmaya imkân verecek olan üniversitelerin oluşabilmesi için eleştirel düşünebilen, medeniyet değerlerine vâkıf, dünyadaki gelişmeleri okuyabilen, vizyon sahibi fertler yetiştirmeyi hedefleyen, toplumsal kalkınmaya yönelik bilimsel bilgi üretiminin sağlanmasının yanı sıra, iş güvencesini esas alarak katılımcı bir yükseköğretim yönetimini önceleyen, “Yükseköğretimde Değişim ve Dönüşüm Beklentileri Öneriler” raporumuzdaki tespit ve öneriler ışığında yeni bir yükseköğretim kanununa ihtiyaç vardır.

-Üniversite yönetimi konusunda köklü bir sistem değişikliğine ihtiyaç duyulmaktadır. Üniversite yönetimlerinin, personel ayrımı gözetmeksizin, uyum içinde, adil politikalar izleyerek evrensel üniversite misyonuna uygun hareket etmelerini sağlayacak yapısal dönüşüm için adımlar atılmalıdır.

-Üniversitelerimizde, subjektif kriterler yerine, üretilen bilgi ve değere odaklanan bir akademik yükselme sistemi uygulanmalıdır. Ayrıca, iş güvencesi başta olmak üzere, özlük haklarının korunduğu ve geliştirildiği bir akademik personel yönetimi ile akademisyenlerin esas olarak araştırma ve bilgi üretmelerine imkân sağlayacak bir çalışma düzeni kurulmalıdır.

-İdari ve akademik personelin birbirini tamamlayan unsurlar olduğu gerçeğinden hareketle, idari personel, akademik personele tanınan yükseköğretim tazminatı, geliştirme ödeneği gibi temel bazı mali ve sosyal haklardan faydalandırılmalı; üniversitelerarası merkezî yer değişikliği hakkı tanınmalı, üniversite yönetiminde temsil edilerek görüş ve önerileri dikkate alınmalı, ayrımcılığa maruz bırakılmamalıdır.

-Eğitim hizmet kolunun genel yetkili sendikası Eğitim-Bir-Sen, hak, emek ve özgürlük mücadelesini yeni zeminlere taşıyarak; üyelerinin ve eğitim çalışanlarının haklarının korunup geliştirilmesi, ülkemizde demokratik zeminin güçlendirilmesi ve emeğin saygınlığının artırılması için yerelden evrensele sendikal yürüyüşünü kararlılıkla devam ettirecektir.